طاقت بیار رفیق .

سلام. مدت زیادی است که متنی از خودم نمینویسم. نه از آن رو که حرفی نیست. بلکه بیشتر از آن رو که " چندان که افتد و دانی ". سخت است زیستن در فضایی که بدی هایت را می بخشند اما گفتن و نوشتن و خواندن و تلاش برای بهبود را بر نمی تابند . من نه در اسارت زیست خویش که گروگان محبت دیگرانی ام که حتا خود نیز از این افسار آویخته بر گردنم غافلند . می کوشم از این پس بنویسم . من که رسوای نگاه و کلام شمایانی ام که در هر حال مرا حرامی میدانید . پس بگذارید شهادتینم و ایمانم را به شیوایی و رسایی فریاد بزنم و دیگر خود دانید.