من شايعه نيستم

سلام . در كامنت ها همونطور كه ميتوانيد ببينيد دوستي نوشته: ميشه از مطالب وبلاگ استفاده كرد . البته . همونطور كه من اين مطلب رو از جاي ديگري برداشتم و براي گسترش اون مطلب در وبلاگم منتشرش كردم همگان حق دارند از مطالبي كه در وبلاگم منتشر ميشه براي اطلاع رساني و آگاهي بخشي استفاده كنند.
اما بهي نوشته در مورد من (ابوالفتحي عليه السلام) شايعاتي شنيده ميشه . نه بهي عزيز اينها شايعات نيستند اين ها حقايق راستيني هستند كه برهنه و عريان در جمع خود را گاهي عيان مي كنند و چه خوب است كه شنيده مي شوند. به گمان من همه دانشجويان من در اين سال ها ميتوانند درك كنند كه من عنصر مخرب و پليدي بوده ام كه حذف من خدمت به جامعه است يا موجود مفيدي بوده ام . خدا را شكر كه هيچ كس بر بي خاصيتي من و خنثا بودنم نظر ندارد و نظر نداده است البته تاكنون . من خوشحالم كه با بسياري از انسانها متفاوتم و مثل درخت كاج موجود زنده صرف تلقي نميشوم و يا در دانشكده مثل تخته سياه جزيي از ابزار آموزش تلقي نميشوم و مثل بعضي از اساتيد جزوه ناطق و يا جزوه متحرك نيستم. و چه بد روزگاريست كه تصميم گيراني براي بودن و نبودن من بر كلاس تصميم مي گيرند كه نه مرا ميشناسند و نه حتا چند جمله اي از من به صورت مستقيم شنيده اند . هر چه دارند بازتابيست منكسر كه از ذهن هاي كم فهم و معوجي دريافت كرده اند كه به گواهي اكثر دانشجويان در درك متعارف گفتگوهاي محاوره اي نيز دچار مشكل اند. مثل آن دانشجويي كه با نقل سخنان من در درس جامعه شناسي تبليغات براي يكي از رييسان خود به نظرش مقابل فتنه اي بزرگ ايستاده بود . دانشجويي كه آنقدر دير به كلاس آمده بود كه نميدانست آنروز نقد ترفندهاي تبليغاتي موضوع درس است و ذكر اخبار بي بي سي در دهه 60 تنها شاهد مثال بود نه خبر روز ! و آنقدر ذهنش بسيط بود كه فاصله بين درس و مثال و ... را هيچ وقت در نيافت . دانشجويي كه مثل خيلي از دوستان و همفكرانش بر اسب دروغ و دروغگويي چهار نعل ميشتابد و در برابر ارباب قدرت و مكنت و ثروت نه چون اسب كه مانند سگ دم تكان ميدهد. چقدر بايد مسرور باشم كه هنوز بر هيچ انساني كرنش نكرده ام و هرگز براي خوشايند كسي چيزي نگفته ام . حتا آنروز كه پس از حدود 2 سال توقف در مرحله گزينش به رغم اصرار همه بر بي خيالي يا تقيه يا ... با اصرار نظراتم را گفتم و در انتها افزودم من دروغ نمي گويم . شايد نگويم اما دروغ نمي گويم .
بهي عزيز اينها شايعه نيست . مقاومت در برابر زبانيست كه به ميل من ميچرخد و ميگويد نه به ميل آنها . زباني كه حق نگويد بيشتر به درد ليسيدن ميخورد . مثلن ليسيدن بستني يا چيزهاي مشابه . من تاوان انديشيدن و عدم چاپلوسيم را ميدهم . بالاخره هر چيزي قيمت دارد . آنروزهايي كه من در جنبش دانشجويي و دفتر تحكيم وحدت در جستجويي آزادي و عدالت پرپر ميزدم بايد در انديشه پرپر زدن هاي امروزم هم مي بودم . آنروز كه در دولت خاتمي هر گونه بهره مندي مادي را رانت خواري تلقي ميكردم و در مسير پرهيز و استنكاف و استغنا گام بر ميداشتم بايد در انديشه امروز نيز مي بودم كه ... !