اساس دنيا بر مدار نا اميدي نيست كه بر قرار نامراديست

سلام .
امروز بنا نداشتم بنويسم اما صبح كه نگاهي به نظرات و كامنت ها انداختم تصميمم عوض شد . يكي از دوستان در نهايت استيصال و نا اميدي ناليده بود از دست دنيا و بي وفايي اهل آن . با خودم گفتم بابا اين ديگه كيه . هزاران ساله كه عقلا و عشاق و هر كه بودنش و زيستنش ارزشي داشته از دنيا و ما فيها بد گفته اند و دنيا هم در عوض كشتي آنان را شكسته است و اين قصه تكرار مكرر شده و تازه اين رفيق ما از اول ميخاد شروع كنه ! نه عزيز من اگه دنيا ميخاست بر مدار عقل و عشق بگذره كه اصلن تاريخ پديدار نميشد. ادبيات خلق نمي شد . هيچ كس ساز نمي زد. نقاشي واگويه قلب هاي بزرگ تر از معده نمي شد . شعري گفته نمي شد . هنر بيانگر غم هاي انساني نمي شد و ... . تو ديگه چرا ؟چطور ميگي وبلاگ منو ميخوني و بعد باز اين حرف ها رو مي زني ؟ اسم وبلاگم رو دوباره بخون : عبرت بي اعتبار ! تا كي بايد تجربه كنيم ؟ چرا از عبرت شدن ديگران بهره نمي گيريم ؟ چرا وقتي ديديم فرهاد شدن و فرهاد بودن چقدر تلخ است باز اسم بچه هامون رو ميذاريم فرهاد يا شيرين ؟ يا ليلي يا ... ؟ چرا اعتباري براي آنچه كه تاريخ بيان مي كند قايل نيستيم ؟ البته راه فراخ و راحتي هم هست كه براي كساني ساخته شده است كه نه عبرتند نه داراي اعتبار . برو خيابان . اين همه آدم كه تو خيابان مي بيني اصلن تو باغ عبرت و اعتبار نيستند . بودن و نبودنشان تغييري در جهان پديدار نمي كند . مثلن اگه اين آقا نبود يه نفر ديگه بود كه پاييز ها به ما انار بفروشد اما اگه سهراب سپهري نبود ما مثل گاو انار رو گاز مي زديم و موقع خوردن انار به دانه هاي انار نگاه نمي كرديم و حسرت ناپيدايي دل هاي مردمان را به انديشه نمي نواختيم.اگه مصدق نبود هيچ وقت ما بهنگام گاز زدن سيب احساس تنهايي نمي كرديم . ببين اونايي كه به ما نارو ميزنن جزو اونايي هستن كه موقع خوردن انگور غزل مرور مي كنن يا مثل گوسفند سرشون رو انداختن پايين و به امر تغذيه مشغولند ؟ چه پروا كه اينان ما را خار و خسك وبه قول امروزي ها خس و خاشاك بپندارند ؟ بايد از نگاه سبز انديش به دنيا نگاه كرد و سبزي و سرخي و سفيدي را از هم تفكيك كرد . عيب تو ؛ دوست عزيز اينه كه با ابزارهاي آدمك ها دنبال اندازه گيري آدم ها هستي . چشم ها را بايد شست . از امروز يه جور ديگه نگاه كن ببين دنيا چقدر قشنگه ؟ زمستان و پاييز دما از روزگار گنجشكا در ميارن اما بهار نرسيده گنجشكا بي هراس از غم نان ميرقصن . ببين گرماي لطيف اردي بهشت هم تاب از كف شكوفه ها ميربايد و بدتر اينكه شكوفه ها را باغبان ها به علامت پر باري محصول دوست دارن نه زيبايي لطيف و روياييشون اما هر سال شكوفه ها براي يكي دوهفته هم كه شده ميان تا عاشقا خاطرشون رو و خوابشون رو شكوفه اي كنن و بعد پرپر ميشن و ميرن و هيچ غصه اي هم نمي خورن !
درازي عمر مهم نيست كه عرض و پهناي آن است.